Βάρρων

(Varro). Οικογενειακό όνομα ονομαστών ανδρών της αρχαίας Ρώμης. Οι κυριότεροι είναι: 1. Γάιος Τερέντιος Β. (Gaius Terentius Varro, τέλη 3ου αι. π.Χ.). Ρωμαίος ύπατος. Ήταν γιος κρεοπώλη και διετέλεσε και ο ίδιος κρεοπώλης. Δημαγωγός καθώς ήταν, κατόρθωσε να αναρριχηθεί σε διάφορα αξιώματα και το 218 π.Χ. έγινε πραίτορας. Εξελέγη επίσης συνύπατος και στρατηγός στον πόλεμο με τους Καρχηδονίους. Σε μάχη εναντίον τους έπαθε πανωλεθρία (σκοτώθηκαν 70.000 Ρωμαίοι). Μετά την αποτυχία του αυτή αντικαταστάθηκε, χωρίς ωστόσο να χάσει τη δημοτικότητά του. 2. Αύλος Τερέντιος Β. (Aulus Terentius Varro, αρχές 2ου αι. π.Χ.). Πραίτορας στην Ισπανία το 184 π.Χ., κατόρθωσε να καταστείλει τοπικές επαναστατικές εκδηλώσεις εναντίον των Ρωμαίων. 3. Μάρκος Τερέντιος Β. – Ρεατίνος (Marcus Terentius Varro – Reatinus, Ριέτι 116 π.Χ. – 26 π.Χ.). Λατίνος συγγραφέας. Από τα 74 έργα του (περίπου 720 βιβλία), ποικίλου χαρακτήρα, σώζονται μόνο το Περί γεωργίας (De re rustica), δραστική πρόσκληση για την καλλιέργεια, που αποβλέπει στη λύση μιας οικονομικο-κοινωνικής κρίσης, και μέρος του Περί της λατινικής γλώσσας (De lingua latina), όπου αναπτύσσει μια στωικίζουσα θεωρία περί γλώσσας, βασισμένη στο γίγνεσθαι της χρήσης. Από τα αποσπάσματα και από τις πληροφορίες που έχουμε, ο Β. εμφανίζεται επιστήμονας με ευρύτατο πνευματικό και μορφωτικό ορίζοντα, αντάξιος της φήμης του κατά τον Μεσαίωνα, πνεύμα στοχαστικό και λαμπρό, ανθρωπιστής και γενναιόδωρος διδάσκαλος. 4. Πόπλιος Τερέντιος Β. – Ατακίνος (Publius Terentinus Varro – Atacinus, Άταξ, Γαλατία 82 π.Χ. – 35 π.Χ.). Λατίνος ποιητής. Αφού εξύμνησε σε ένα επικό ποίημα τον πόλεμο του Καίσαρα κατά των Σηκανών, γοητεύτηκε από την αλεξανδρινίζουσα ποίηση των νέων ποιητών. Μελέτησε σε βάθος τα ελληνικά και μετέφρασε τα Αργοναυτικά του Απολλώνιου του Ρόδιου, γράφοντας συγχρόνως και ποιήματα ερωτικού χαρακτήρα για κάποια Λευκαδία. Στη Χωρογραφία του, έργο διδακτικό γεωγραφικού περιεχόμενου, μιμήθηκε ή μετέφρασε τον Άρατο.